Wojnowo-Klasztor Starowierców


Klasztor Starowierców wybudowany został na terenie niewielkiej wsi niedaleko miejscowości Ruciene-Nida, Wojnowa. Wioskę tę zamieszkują wyznawcy czterech religii: katolicy, ewangelicy, prawosławni i staroobrzędowcy. Jeżeli chodzi o starowierców, zwanych też staroobrzędowcami lub raskolnikami, są oni nie zreformowanym odłamem Cerkwi prawosławnej. Jego duchowieństwo z protopopem Awwakumem na czele odmówiło przyjęcia zmian wprowadzonych przez patriarchę Nikona w 1653 r. Polegały one na ujednoliceniu obrzędowości (m.in. na wprowadzeniu obrzędów greckich tam, gdzie występowały lokalne różnice).

Awwakum wraz z rodziną został zesłany na Syberię, gdzie w 1682 został spalony żywcem. Po prześladowaniach, które doprowadziły do zagłady nie zreformowanego duchowieństwa, staroobrzędowcy podzielili się na popowców i bezpopowców: pierwsi, korzystając z pomocy metropolity serbsko-bośniackiego biskupa Ambrożego, utworzyli w 1846 w Białej Krynicy na Bukowinie własną hierarchię cerkiewną. Drudzy zaś doszli do wniosku, że Bóg odebrał ludziom sakramenty, dlatego też jedynym przewodnikiem duchowym może być bezpośrednio Chrystus. Utworzyli oni izolujące się od oficjalnych organizacji i oddające się ascezie grupy (tołpy).

Obecnie liczbę staroobrzędowców szacuje się na ok. 3 mln, głównie w Polsce, Bułgarii, Rumunii, Ameryce i Australii.

Historia mazurskich staroobrzędowców ma ścisły związek z klasztorem w Wojnowie. Pierwsze wzmianki dotyczące klasztoru pochodzą z roku 1836 kiedy Ławrientij Rastropin (1762-1851) założył nad brzegiem jeziora Duś pustelnie. Następnie w 1847 roku została ona przekształcona w klasztor. Aktualny wygląd klasztor zawdzięcza obecnym właścicielom. W części modlitewnej klasztoru znajdują się ikony, 3.5 metrowy posrebrzany żyrandol z 1910 roku i księgi liturgiczne. Pozostałe budynki które dawniej należały do klasztoru przekształcone zostały na gospodarstwo agroturystyczne.